Yuriy Kowal

Artystyczna praktyka malarza Jurija Kovala jest niewątpliwie antropocentryczna. Dramat obrazów artysty stopniowo się rozwija: wokół obrazu osoby, poprzez portret ciała i jego fragmentów, portretów i autoportretów, umieszczonych w różnych środowiskach tematycznych; jako opowieść o obserwacji i zanurzeniu, spory o integralność i harmonię, konflikty i zniszczenia, zarys stref wpływów i wygody. Fizyczność w pracach Kovala działa nie tylko jako czynnik estetyczny, ale jako uniwersalny kod, kładąc nacisk na znaczenie i wrażliwość, kruchość ludzkiego życia w ogólności oraz znaczenie każdej osoby, jej lęki, aspiracje, pragnienia, tabu .
Tak jak ciało może jednocześnie symbolizować bezbronność i siłę, tak artysta buduje swoje kompozycje na kontrastach, które zwiększają napięcie malowniczego tańca, łączy monochromatyczne i ciepłe nagie kolory, ostre kąty dwuwymiarowych płaszczyzn z miękkimi i gładkimi tomami, burzliwe ruchy obiektów z zamrożonym pustym tłem. Zatem w serii „Manifestacja” homogeniczne, przeważnie białe tło pojawia się tak, jakby pierwotna cisza, niemość, z której wyłaniają się obrazy, skojarzenia, fragmenty, które stanowią podstawę języka i obrazy bytu. Cała ta seria jest zapisem tego procesu, podobnie jak materiał z nowo uchwyconego filmu, w którym zarysy różnych stanów, różne emocje: strach, konflikt, akceptacja, zwolnienie itp. Pojawiają się stopniowo.
Poprzez kolażowanie przedmiotów autor tworzy rodzaj teatralnej świty, dramatycznej i czasem absurdalnej, ale odzwierciedlającej paradoks świata i różnorodność okoliczności, z jakimi boryka się człowiek przez całe życie. Naturalistyczne przedstawienie nadaje robotom niesamowitą perswazję, zanurzając się w kontrastujących związkach niekompatybilnych. W dzisiejszym intensywnym przepływie informacji różne rzeczywistości nakładają się na siebie i prawie niemożliwe staje się rozróżnienie rzeczywistego i fikcyjnego, znalezienie dokładnie tego, co faktycznie jest wzorcem rzeczywistości. Przepływ zdemontowanych ujęć w pracach Kovala jest jak migotanie obrazów w umyśle, które spotykamy na co dzień i z czego powstaje tło informacyjne, co nieuchronnie wpływa na wszystkich.
W swoich hiperrealistycznych obrazach Koval mówi o ciele jako o terytorium, o żywej przestrzeni, która ma pewne kontury i cechy – z mocnymi i słabymi stronami, bolesnymi plamami, obrażeniami. Przestrzeń może być wspólna, kontrowersyjna, otwarta lub izolowana, ze stałymi lub ruchomymi granicami. Twoje ciało jest jedynym obszarem, którego kontury są bezpiecznie zarysowane. Ale nawet ta granica jest rozmyta i delikatna. Kontury ciała są widocznymi fizycznymi granicami wewnętrznej, świętej i prywatnej przestrzeni. Jego ruchy to ekspansja w otaczającą przestrzeń, jej stosowność, trwałe ustanowienie i zniszczenie granic terytorialnych.

Natalia Matsenko